22 januari 2021, Een jaar voorbij.

Als alles op zijn kop staat...

In mijn laatste update vertelde ik dat we voor de laatste paar weken in Nieuw Zeeland nog wat leuke dingen op het programma hadden staan. Twee van die dingen waren wandelingen die we nog graag wilden doen. Eentje daarvan is de Patuna Chasm walk, maar die hebben we door slechte weersomstandigheden niet kunnen doen. Jammer, maar goede reden om nog eens terug te moeten...
De andere wandeling was de Tongariro Crossing. De mooiste wandeling van Nieuw Zeeland, naar verluidt.. En ik kan verraden, het is inderdaad een wandeling die je nooit meer zal vergeten! Samen met Zoe, Spyker en Fionn (vriend van Spyker) hebben wij de hele wandeling met veel plezier bedwongen. Liz was toen op het Zuidereiland met haar beste vriendinnetje. De foto's van deze onvergetelijke wandeling staan hier. Ze zijn zo mooi!

Maar behalve de leuke dingen moesten we ook ontzettend veel minder leuke dingen doen... De laatste paar weken stonden heel erg in het teken van afscheid nemen, inpakken, alles voor de laatste keer doen, opruimen, schoonmaken en afronden. Dat was niet altijd even leuk natuurlijk. Ik weet eigenlijk ook niet zo heel erg goed wat en hoe ik erover moet vertellen, maar ik ga het toch proberen...

De verhuizing zelf, dat was eigenlijk het makkelijke gedeelte, want verhuisd worden is onderdeel van mijn expat-pakket. Dat betekent dat de verhuizers komen, alles voor je inpakken en het vervolgens bij je thuis allemaal weer afgeleverd en in elkaar gezet wordt. Heel handig, maar natuurlijk moet alles vantevoren wel even uitgezocht worden en het liefst ook een beetje schoon zijn. Daar heb ik me in de avonden na het werk dus mee bezig gehouden. Dit was een flinke klus. In drie jaar hebben we toch aardig wat verzameld! Daar sta je normaal niet zo bij stil, maar dan wel.
Op het werk wilde ik alles natuurlijk zoveel mogelijk en zo goed mogelijk afgerond hebben, zodat ik mijn projecten zo netjes mogelijk over kon dragen. Hier heb ik aardig wat uurtjes aan besteed. Uiteindelijk heb ik niet alles afgekregen wat ik af wilde hebben, maar ik denk toch dat ik tevreden kan terugkijken op de afgelopen drie jaar. Ik vind het wereldwijde web niet de juiste plek om te vertellen wat ik precies allemaal gedaan heb, maar mocht je het leuk vinden om te horen, vraag het me gerust. Op mijn werk heb ik als afscheid een gezellige morning tea gehad, waarbij ik verwend ben met een cadeau en een kaart. Ook hebben we een afscheidsborrel gedaan in Boneface, mijn favoriete brouwerij. Dat was een goed afscheid!

Thuis hebben we natuurlijk ook afscheid genomen van onze vrienden. Op de laatste zaterdag dat we nog in ons huis woonden hebben we een soort open dag gehouden waarbij iedereen die ons gedag wilde komen zeggen van harte welkom was. Dat was een fijne dag en voor ieder van ons kwamen er mensen om nog eventjes gedag te zeggen. Heel erg fijn. Het was gelukkig niet erg emotioneel, want we hebben vooral plezier gemaakt.
Voor Spyker was de zomervakantie (ja, zomervakantie in december) al begonnen, maar erg leuk was het voor hem natuurlijk niet. De verhuizers kwamen en alle spullen werden meegenomen.. Wij verhuisden naar een motel. Dat was even lekker krap! Maar beter dan niks zullen we maar zeggen.

In totaal hebben we iets meer dan een week in het motel gewoond. De meisjes moesten nog gewoon naar school, Spyker met vakantie en ik had mijn werk ook afgerond ondertussen. Het huis schoon opleveren was mijn taak. Ik vond het best raar om dat huis, waar we drie jaar met zo ontzettend veel plezier hebben gewoond, weer terug te moeten geven... Maar ja, part of the deal..
Die week konden we elke avond bij iemand anders eten! Hoe fijn was dat! Ook al betekende het wel dat we dus iedere avond ook weer afscheid moesten nemen..
Op donderdagochtend hadden de meiden hun laatste schooldag voor de zomervakantie. Het was een emotioneel afscheid van al hun vriendjes en vriendinnetjes. Die middag zijn we nog een keer naar Wellington gegaan om daar de laatste souvenirs en een ijsje te kopen.

En op vrijdag was het dan echt zo ver...de terugreis... We vlogen pas om 4 uur in de middag, dus in de ochtend zijn we nog even een mooie wandeling gaan maken in Kaitoke park. Even afscheid nemen van de Nieuw Zeelandse natuur! Volgens mij vonden we het alle vier heel fijn om daar nog eventjes te zijn en onze gedachten de vrije loop te laten gaan.
Op de weg naar het vliegveld heb ik nog iets ontzettend doms gedaan...namelijk benzine getankt in de diesel huurbus, dat had bijna ontzettend grote gevolgen voor me... Godzijdank werk ik voor een afdeling die het beste voor heeft met zijn medewerkers en ben ik er heel goed vanaf gekomen. Eeuwig dankbaar!

Het vertrekken vanuit Nieuw Zeeland vond ik erg lastig en ik zal er niet om liegen...ik heb een traantje gelaten... Tot grote hilariteit van de kinderen. Haha, dus misschien dat dat geholpen heeft om het voor hen iets minder beladen te maken. Wel was ik natuurlijk blij dat we nu binnen een "paar" uur weer als gezin herenigd zouden zijn!

De vlucht verliep heel goed. We vlogen business class en dat maakt gewoon een wereld van verschil. We hebben lekker geslapen, lekker gegeten en iedereen kwam redelijk fris in Nederland aan. Ons koude, donkere, grijze, natte kikkerlandje...

Roy stond al met smart op ons te wachten! Samen met mama, Wallie en Silvia, de ouders van Roy en tot mijn grote vreugde ook Femke en Kasper. Fijn om zo onthaald te worden!!
Na nog even wat drinken en eten bij mijn moeder (waar ook Froukje en Bart met smart op ons zaten te wachten) gingen we naar ons tijdelijke onderkomen, het Heijderbos in Center Parcs. Daar wachtte ons de volgende verrassing, want Roy had er voor gezorgd dat we nog een verlate pakjesavond konden vieren. Super- superleuk! En enorm verwend ook.

Ik moet eerlijk bekennen dat de eerste paar dagen terug in Nederland een beetje een waas zijn. Alles ging snel, een enorme jetlag... De feestdagen waren leuk, lekker bij de familie geweest.

En Heijderbos... tja, natuurlijk hebben we (en dan vooral de kinderen) flink wat af gezwommen, maar zelfs dat gaat op den duur vervelen... Ik was wel klaar met zo klein wonen en uit koffers leven... Ik was dan ook blij toen we op vrijdag 3 januari eindelijk de huurmeubels kregen en we weer in ons eigen huis terecht konden. Wat er overigens goed uit ziet nu, want Roy heeft dit in de tijd dat hij hier was helemaal geschilderd en netjes gemaakt. Tien punten!

En nu is alles weer begonnen... De kinderen zijn na de kerstvakantie weer op school gestart. Dat was voor alle drie best wel spannend! Spyker naar de middelbare school. Het Udens College is toch iets heel anders dan St. Pat's, de katholieke jongensschool. Hij heeft een goede start gemaakt denk ik. Hopelijk houdt hij dat vol en kan hij ook snel mooie cijfers halen. Zijn eerste punt is al binnen, een 6.9 voor Frans. Wat ik persoonlijk echt ontzettend knap vind voor iemand die eigenlijk geen les Frans heeft gehad!

De meisjes zijn terug naar hun oude school. Ik denk dat het voor hen een beetje een warm bad was. Beiden spreken alweer volop af met hun oude vriendinnetjes.
En ik ben aan mijn nieuwe baan begonnen. Ik ga werken aan een mooi, nieuw poject in Oss. Zelfde bedrijf, zelfde afdeling, nieuwe functie, andere site. Een uitdaging waar ik me nu voor de volle 100% op ga storten!

Al met al hebben we dus een goede start gemaakt in Nederland. Het is voor ons allemaal zeker nog wel wennen en juist nu het normale leven weer begonnen is begint het een beetje tot ons door te dringen dat we echt weer voorgoed terug zijn in Nederland... Dit is soms wel even lastig, maar ik denk dat het allemaal wel zal wennen. Over een dikke maand krijgen we onze eigen meubels weer terug en dan is alles weer echt terug bij het normale...
Oh ja, haha, bijna vergeten te vertellen, we krijgen rond die tijd ook weer een hondje, maar die details zijn voor de volgende update!!

366 photography project

Het laatste wat ik nog wil vertellen na dit enorm lange verhaal, is dat ik een 366 project ben begonnen om mijn fotografie vaardigheden te verbeteren. Elke dag plaats ik een foto van die dag van iets van mijn leven op Facebook. En uiteindelijk komen die ook allemaal hier te staan!

Rest mij niks anders meer dan te zeggen, bedankt voor het lezen tot helemaal hier!! Het avontuur lijkt misschien over, maar ik blijf vast nog wel af en toe wat vertellen. Ik heb er enorm van genoten dat zoveel mensen ons hebben gevolgd en ik wil jullie allemaal heel erg bedanken daarvoor! Jullie zijn de beste!

Groetjes van Brechje

Contact, stuur ons een mailtje!